Azalea mollis

Rhododendron molle

De rhododendrongroep, die zich gewoonlijk karakteriseert doordat hij bladverliezend en bedekt met afzonderlijke haren of kwastjes is, wordt aangeduid met de naam: behaarde rhododendrons, Villosae. In de volksmond noemt men hen azalea's: het is de traditionele benaming, die dateert uit de tijd, waarin het geslacht Rhododndron werd verdeeld in twee geslachten en de bladverliezende soorten werden ondergebracht bij het geslacht Azalea (het Griekse woord azalos betekent droog, dor, misschien van wege het feit, dat de azalea's er zo dor uitzien als het blad gevallen is). Tot de meest bekende azalea's wat hun uiterlijk betreft, behoren vooral de soorten 

rhododendrons met een gele bloemkroon. Ze zijn zelden wit en

hebben dan toch nog een gele of oranje toets. ze leven even goed in Oost-Azie als in Oost-Europa of in Noord-Amerika. Sinds 1792 kweekt men ook een gele rhododendron, afkomstig uit 

Oost-Europa en de Kaukasus (R. luteum) en sedert 1823 

is de cultuur verrijkt met een andere bladverliezends 

soort met gele bloemen, afkomstig uit China, R. molle.

Tenslotte heeft men in 1861 uit Japan een andere, Zalmroze soort geimporteerd. zo heeft het kweken van rhodododendrons een ware explosie van kleuren doen ontstaan door het creeren van hybriden, die ook nu nog een groot succes zijn. Maar de gewone kwekerijen noemen ze vaak heel verschillend. Heel vaak spreekt men van de hybridengroep "Azalea mollis", welbekend door het brede scala van pastelkleuren. Ze zijn ontstaan uit kruisingen tussen de R. molle de R. japonicum, uitgevoerd door de F. de coninck uit Gent in Belgie. De stad Gent is ook het centrum geworden van het kweken van de Gentse azalea's uit de Amerikaanse soorten gerkruist met de al geur heeft van alle rhododendrons. De azalea's van de "Azalea mollis" zijn bladverliezende struiken die 1 tot 2 meter hoog worden.