Helleborus Atrorubens / Nieskruid,kerstroos

Plantgroep             Vaste planten

Bloeikleur             Donkerroze  

Standplaats            Halfschaduw  

Familie                Ranonkelfamilie

Bladkleur              Groen

Bloeitijd              februari - april

Wintergroen            ja

Planthoogte            30 cm - 40 cm

Grondsoort             Goede tuingrond. Niet te nat.

Plantafstand           7 - 9 stuks/m²

Toepassingssuggesties  Groep Border

Helleborus 'Atrorubens' bloeit in de periode februari-april. De knikkende bloemen staan op hoge stengels en zijn oud-roze van kleur. De hoogte van Helleborus 'Atrorubens' is circa 30-40 cm. De standplaats dient halfbeschaduwd te zijn. Het blad blijft in de winter groen.

Helleborus 'Purple Haze' bloeit in de periode februari-april. De knikkende bloemen zijn oud-roze van kleur. De hoogte van Helleborus 'Purple Haze' is circa 30-40 cm. De standplaats dient halfbeschaduwd te zijn. Het blad blijft in de winter groen.

Magnolia soulangeana 

Valse tulpenboom/Beverboom

Plantgroep              Sierheesters 

Bloeikleur              Wit 

Standplaats             Zon 

Familie                 Tulpenboomfamilie

Bladkleur               Groen

Bloeitijd               april - mei

Wintergroen             nee

Planthoogte             700 cm - 800 cm

Grondsoort              Goede tuingrond. Niet te nat.

Toepassingssuggesties Solitair Border Oosterse tuin

Magnolia soulangeana heeft geen bijzondere zorg nodig

Magnolia soulangeana is de bekendste valse tulpenboom en kan een hoogte bereiken van circa 8 meter. De vrij grote witte bloemen met een lilaroze basis staan rechtop en verschijnen in de periode april-mei. Na de bloei verschijnen de grote leerachtige bladeren. 

Magnolia soulangeana is prachtige sierheester voor een grote tuin. In kleine tuinen wordt Magnolia soulangeana veel te groot en kan beter een lager blijvende Magnolia aangeplant worden. De standplaats van Magnolia soulangeana dient zonnig te zijn.

Fitillaris meleagris

Kievitseitje

Plantgroep             Bollen en knollen

Bloeikleur             Paars

Standplaats            Zon

Familie                Leliefamilie

Bladkleur              Groen

Bloeitijd              april - mei

Wintergroen            nee

Planthoogte            15 cm - 20 cm

Grondsoort             Goede tuingrond. Niet te droog.

Plantafstand           9 - 16 stuks

Toepassingssuggesties  Groep Border Gazon Oever

Fritillaria meleagris komt in Nederland van nature voor in natte graslanden. Fritillaria meleagris bloeit met de karakteristieke gevlekte klokvormige bloemen in de periode april-mei. De hoogte van Fritillaria meleagris bedraagt ongeveer 20 cm. Fritillaria meleagris staat graag op een lichtbeschaduwde plaats. De bodem dient vochthoudend te zijn.

Pyrus Salcia folia ' Pendula' 

Salix Alba

Grappa di Malvasia delle Lipari
http://www.alambiccodisicilia.it/

Grappa di Malvasia delle Lipari

http://www.alambiccodisicilia.it/

SICILIA
Cefalù
Isole eolie lipari - vulcano
Vulcano Etna

SICILIA

Cefalù
Isole eolie lipari - vulcano
Vulcano Etna

Crocus Miss vain

Aantal bollen: 40

Planttijd:     september - december

Diep:         5 cm

Uit elkaar:    3 cm

Bloeitijd:     februari - maart

Hoogte:       10 cm

Foto:          maart 2012

Verwildering

Zon - Schaduw

Crocus botanisch: Botanische crocussen komen van oorsprong uit Z.W. Azie. Ze bloeien al zeer vroeg vanaf februari-maart in opvallende fraaie kleuren. Zijn uitstekend geschikt om in uw tuin te verwilderen.

Planten: u plant in de periode september t/m december ongeveerd 5 cm diep en 3 cm uit elkaar. Tot aan het planten droog en luchtig bewaren. Deze crocussen zijn geteelde bloembollen. Tip: Laat u ze in de grond dan bloeien ze elk jaar uitbundiger en zijn zeer geschikt voor het planten in perken, rosttuinen en gazons.

Kleur planning terras, foto's zomer 2011

Planttijd: september - december

Diep: 5 cm

Uit elkaar: 3 cm

Bloeitijd: februari 

Hoogte: 10 cm
Foto:        februari 2012

Verwildering

Zon - Schaduw

Galanthus (sneeuwklokjes). Deze bloembollen komen oorspronkelijk uit de regio Joegsalvie, Roemenie, de Oekraine tot 
Griekenland en W. Turkije. 

Samen met de eranthissen zijn de sneeuwklokjes een van de bolgewassen die al in febrari kunnen bloeien. 

Ze zijn uitstekend geschikt voor verwildering. Ze vermeerderen zich gemakkelijk. Laat ze in de grond zitten dan bloeien ze elk jaar uitbundige. 

Planten: U plant ze in de periode van september t/m december ongeveer 5 cm diep en 3 cm uit elkaar. Liefst in groepjes van 10 a 25 stuks. Tot aan het planten droog en luchtig bewaren. Deze sneeuwklokjes zijn uit het wild afkomstige bloembollen.

Tops: Bloembollen die bestemd zijn voor verwildering kunnen in de grond blijven zitten.

Vishnu - Castor rex:

Rex is een van oorsprong Frans konijnenras dat zich van andere onderscheidt door een kortere beharing. Onderscheiden worden de Rex (of Grote Red) en de Rexdwerg, beide erkend als ras.

Pels

De Rex valt onder de korthaarrassen. Het Rexkonijn uit Frankrijk waar het huidige rexkonijn uit stamt is niet de enige waar de rexmutatie heeft plaats gevonden. Ook bij een Duitse fokker en andere Franse fokker kwam de mutatie voor. Uit het bewijs dat door dieren uit deze lijnen onderling te kruisen en deze normaal harige nakomelingen kregen wist men dat het op zich staande rassen waren.

De pels van de Rexkonijnen onderscheidt zich van andere rassen doordat de dekharen dezelfde lengte hebben als de wolharen en de lengte veel korter is en niet langer dan 19 mm bij de grote Rex en 16 mm bij de Rexdwerg. Bij normaalharige konijnen zijn de nek- en grannenharen langer dan de wolharen en bepalen deze de lengte van de zichtbare pels. Door de de gelijke lengte van de haarsoorten lijkt het alsof de vacht geschoren is. De pels voelt fluweelachtig aan. Het haar staat bijna loodrecht op de huid. De pels is mede dankzij het zeer rijke onderhaar zeer dicht en volkomen gelijkmatig. Niet echter de haarlengte maar de zeer dichte inplanting en het zeer rijke onderhaar geven de doorslag bij de waardebepaling.

Naast de bovengenoemd pels zijn er andere omschreven mutaties. De Astrex (ook Astrakan-rex en Deutsche Lockenrex) wordt gekenmerkt door een krullende pels. De Opposum-Rex had haren van 5 cm, die aan de basis een draaiing had welke aan de top steeds duidelijker werd en bij het uiteinde in een krulvorm eindigden. Mogelijk dat er een verwantschap is tussen de angora- en de rexbeharing. De haartoppen waren wit en had een zwarte tussenkleur. Dit gaf een eigenaardige kleur. Beide van deze bijzonder Rex-vormen zijn nagenoeg verdwenen.

Rex

De Rex werd in 1927 erkend en als ras opgenomen in de Nederlandse standaard. De Rex valt onder de middenrassen met een ideaal gewicht tussen de 3,5 en 3,9 kilogram. Het type is matig gestrekt. Goed gevuld in voor- en achterhand. De benen zijn kort en stevig. Het ras is middelhoog gesteld. Een juiste stelling toont de aanwezige rasadel. Door de kortere beharing komen de contouren scherper tot uiting dan bij normaalhaarrassen. De kop is krachtig ontwikkeld, met een breed voorhoofd en een brede snuit. De kaken en wangen zijn sterk ontwikkeld. Het neusbeen is iets gebogen. De oren zijn stevig van structuur met goed afgeronde oortoppen, goed behaard en worden V-vormig gedragen. De oorlengte is van 11 - 13 cm, ideaal is 12 cm. Het geheel in harmonie met het lichaam

Erkend in de kleuren: castor, opaal, luchs, zwart, bruin, blauw, geel, oranje, chinchilla en feh.

Oblelix
Het is bijna zeker dat onze huiskat afstamt van de Afrikaanse Wilde Kat (Felis sylvestris libyca). Ook wordt wel verondersteld dat de Moeraskat (Felis chaus) tot de voorouders gerekend moet worden. De meeste schedels in Egyptische begraafplaatsen lijken echter het meest op de Afrikaanse Wilde Kat. Er zijn er maar een paar van de Moeraskat gevonden. De tabby kat die het meest in Noord-Europa voorkomt, is duidelijker gestreept en donkerder van kleur dan de Afrikaanse wilde kat, en lijkt meer op de Midden europese wilde kat (Europese boskat).



Toen de huiskatten van het Afrikaanse type vanuit Egypte door de Romeinen in Europa werden verspreid, hebben ze zich net zo aan hun nieuwe omgeving kunnen aanpassen als de inheemse wilde kat. De kleur en de tekening van hun vacht veranderde. Ook zullen er wel kruisingen hebben plaatsgevonden tussen beide soorten.


De Afrikaanse wilde kat leeft rond de Middellandse Zee en op de eilanden in die zee. Deze kat wordt ook wel Nubische kat genoemd. Deze kat verspreidde zich ook in het Midden-oosten, Arabië, India en Turkestan (Centraal Azië).


De Europese Boskat bewoont de Noordelijke gebieden.


Uit een vermenging tussen de Afrikaanse Wilde Kat, Europese wilde katten en Arabische wilde katten zijn de nu bekende kattenrassen ontstaan.





Oswald

Bij de Egyptenaren was de kat het symbool van de vruchtbaarheid in de vorm van de kattengodin Bastet (soms: Bubastet). De kat stond in hoog aanzien en mensen die een kat doodden of mishandelden werden zwaar gestraft. Katten werden bij de Egyptenaren gemummificeerd en bijgezet.

Voor de Romeinen waren katten eveneens zeer belangrijk, en zij werden beschouwd als beschermer van hun bezit.


In Azië was de kat al vroeg bekend, vooral in China, Japan en Siam. Ze werden als tempeldieren gebruikt.


In Griekse huizen werden in de oudheid hermelijnen gehouden die de functie van de huiskat vervulden; tot in de negende eeuw van onze jaartelling waren katten niet algemeen verspreid.


Bij de christenen waren katten in de late middeleeuwen niet geliefd, waarschijnlijk omdat ze door hun nachtelijke "concerten" vaak geïdentificeerd werden met de "machten van de duisternis". In de 14e eeuw werden katten, omdat ze in verband werden gebracht met hekserij, in groten getale verbrand en doodgeknuppeld. Ook dienden katten als offer voor de boze geesten, of ze werden levend begraven. Gevolg van deze slachtpartijen was een explosie van het aantal ratten, waardoor waarschijnlijk het optreden van pestepidemieën werd bevorderd.

Ganesha
GROOT LOTHARINGER

Het grootste konijnenras na de Vlaamse reus is de Groot Loharinger. Dit ras is aan het eind van de 19e eeuw in de streek rond Lotharingen tot stand gekomen door het kruisen van Vlaamse reuzen, forse Franse hangoren en gevlekte slachtkonijnen, die destijds veel in Frankrijk gehouden werden.



Deze kruisingen hadden in eerste instantie niet als doel een mooi konijn te fokken, maar een nieuw vleesras met de lengte van een Vlaamse reus, de forsheid van een (Franse) Hangoor en het weerstandsvermogen van de slachtkonijnen. De opzet van de fokkers slaagde, aangezien de voorlopers van de Groot Lotharinger een gewicht tussen de 6 en 7 kilo bereikten. Van de typische tekening die zo kenmerkend is voor de Lotharinger was nog geen sprake aangezien het overgrote deel van de dieren bont of gewoon wildkleurig was. Er werden dieren naar Duitsland geëxporteerd waar het ras verder ontwikkeld werd en de nam Deutsche Risenschecke kreeg. Vanaf de jaren 20 werd het ras in vrijwel alle landen in Europa gehouden. In de Verenigde Staten werden aan het begin van de vorige eeuw de eerste Lotharingers geïmporteerd. Deze werden Amercan Checkered Giants genoemd en zijn alleen erkend in de zwarte en blauwe vachtkleur. Ook Engeland heeft zijn "eigen" Lotharinger: de Giant Papillon of French Butterfly. Het ras werd pas in 1994 in Engeland erkend en mag er in elke vachtkleur gefokt worden.